To gatunek rośliny, który rośnie na różnego rodzaju mokradłach w strefie arktycznej i umiarkowanej na półkuli północnej. Z wyglądu jest bardzo charakterystyczna. Posiada puch na owoce, który ułatwia rozsiewanie nasion rośliny. Roślina występowała kiedyś również w Polsce, ale obecnie obserwuje się spadek liczebności tej rośliny na terenie kraju. Zastosowanie rośliny, mimo jej wizualnego uroku, jest niewielkie. W Arktyce jest uważana za roślinę jadalną, a lokalnie nadal jest wykorzystywana w celach leczniczych. Puch z tej rośliny był kiedyś wykorzystywany jako wypełnienie pościeli, a także jako knot od świecy. Wełnianka wąskolistna jest rośliną wieloletnią. Osiąga nawet 60 cm wysokości. Jej młode kłącza są w kolorze białym, a te starsze zazwyczaj brązowe i fioletowe. Kwiaty mają 3-5 kłosków. A owoce przypominają drobne orzeszki w kolorze jasnobrunatnym. Roślina tu lubi mokre tereny, dlatego występuje na obszarach z dużą wilgotnością gleby, ale wełnianka czuje się dobrze także w miejscu, w którym wilgotne jest także powietrze. Jest odporna także na pożary i wypalanie środowiska, w którym bytują. Z innych zagrożeń, którą mogą dotknąć roślinę, są zwierzęta. Zwłaszcza na wiosnę, kiedy pędy są młode i miękkie. Nazwę naukową dla gatunku, Eriophorum angustifolium, opublikowana została pierwszy raz w 1782 przez Gerharda Augusta Honckeny’ego. Był to niemiecki botanik, ale ze względu na publikację powołującego się na niego innego botanika, Albrechta Wilhelma Rotha, nie zawsze jest uznawany za autora nazwy. Wcześniej, w 1753 w Species Plantarum gatunek został opisany przez Karola Linneusza jako Eriophorum polystachion L., jednak nazwa ta uznawana jest za pochodną lub synonim. Przez Adriaana van Royena nazwany został Eriophorum spicis pendulis, ale tej nazwy nie używa się w żadnych opracowaniach naukowych. Wełnianka wąskolistna nie jest uznawana za gatunek zagrożony. Wręcz przeciwnie, posiada rozległy zasięg występowania i znaczne zasoby na całej kuli ziemskiej. W związku z tym jest traktowana jako roślina z gatunku najmniejszej troski. Jednak są miejsca, w których roślina jest niemalże na wyginięciu, np. w Chorwacji, która uznała ten gatunek rośliny za krytycznie zagrożony. Rzadziej występuje w Ameryce, dlatego też status zagrożonego ma w stanie Indiana oraz New Hampshire w Stanach Zjednoczonych. Nie ma powodów, dla których warto zajmować się uprawą tej rośliny. W przeszłości była używana do wielu tymczasowych zastosowań, jednak obecnie istnieją lepsze zamienniki. Gdyby jednak ktoś chciał zająć się uprawą wełnianki wąskolistnej, musi liczyć się z wieloma przeciwnościami.